رشد مغز و سیستم عصبی

ما قبلاً فکر می کردیم که همه چیز در مورد ما ثابت شده است. ما فکر می‌کردیم که ژن‌ها، بدن و مغز ما یک امر اجتناب‌ناپذیر از اصل و نسب ما بودند، و تأثیرات تربیت ما تا زمانی که به سن بلوغ رسیدیم، تثبیت شد. به ما دست داده بود و فقط باید با حداکثر استفاده از آن، بقیه بازی را پشت سر می گذاشتیم. با این حال، در چند دهه گذشته، به جای اینکه به طور انحصاری توسط دست ژنتیکی که در بدو تولد با ما سروکار داشتیم، و تربیتی که پس از آن انجام شد، اداره شود، به طور فزاینده ای آشکار شد که بسیاری از سلامت و رفاه ما در کنترل ما است. ما این توانایی را داریم که طبیعت خود را پرورش دهیم، نه فقط با آن زندگی کنیم. سیستم‌های زیربنایی که بر رفاه ما حاکم هستند، همگی انعطاف‌پذیر هستند، و تا حدی، احساس ما توسط انتخاب‌های ما تعیین می‌شود، چه آگاهانه انجام شوند یا نه. در دهه 1970، دانشمندان علوم اعصاب کشف کردند که مغز انسان نوروپلاستیک است، به این معنی که در نتیجه تجربه دائماً در حال بازسازی است - شبکه های عصبی جدید ایجاد می کند، اجازه می دهد شبکه های دیگر که دیگر مفید نیستند محو شوند، و راه های جدیدی برای نقشه برداری اشیا ارائه می دهند. اینکه مغز ما چگونه به اطلاعات واکنش نشان می‌دهد و آن را پردازش می‌کند، یک فرآیند مداوم، در حال تکامل و پویا است. سپس، در پانزده سال گذشته، چیز دیگری را کشف کردیم. اگرچه همه ما ساختار ژنتیکی خود را داریم، اما چیزی به نام اپی ژنوم نیز داریم. این لایه‌ای از پروتئین‌ها و آنزیم‌ها است که ژنوم را احاطه کرده است (مجموعه دستورالعمل‌های شخصی و کامل شما در مورد نحوه ساختن شما به عنوان یک فرد) و نحوه استفاده سلول‌های شما از این دستورالعمل‌ها را تغییر می‌دهد. ما بیست و سه مجموعه کروموزوم و 20000 تا 25000 ژن داریم که از والدین خود به ارث برده‌ایم، اما 95 درصد از آنها را می‌توان مانند یک سوئیچ دیمر بالا یا پایین کرد، به این معنی که بیشتر چیزی که به ارث برده‌اید ثابت نیست. اصلاً: با نحوه زندگی شما (از جمله عواملی مانند استرس، رژیم غذایی، ورزش و خواب) تعیین می شود. این بدان معناست که بر خلاف نظر بسیاری از مردم، ما اسیر ژن هایی نیستیم که به ما منتقل شده است. سپس میکروبیوم وجود دارد - 100 تریلیون باکتری که عمدتاً در مجرای روده ما وجود دارد و مشخص شد که تأثیر زیادی بر ذهن و بدن ما دارد و سیگنال‌هایی را از طریق سیستم عصبی به مغز ما ارسال می‌کند و با انجام این کار بر رفتار عاطفی و سلامت روان تأثیر می‌گذارد. (من کمی بعداً به این موضوع با جزئیات بیشتری نگاه خواهم کرد.) میکروبیوم تعیین می کند که ما چقدر غذایمان را خوب هضم کنیم، اما همچنین عملکرد ایمنی، رشد مغز و سیستم عصبی گسترده تر ما را تعیین می کند و همچنین بر روی نوروپلاستیسیته مغز ما تأثیر می گذارد. این سه اکتشاف نشان دهنده یک تغییر بزرگ و تغییر دهنده بازی در درک ما از بدن انسان است. ما از «مغز ثابت، ژن‌های ثابت» خارج شده‌ایم. غذا برای کالری است» به «مغز و ژن‌های شما شبیه هستند».